එක්විසි අවුරුද්දක්
ගල් බොරළු මාවත් මතින්
වැටි වැටි නැගිටිමින්
ඇවිද ආවත් මං,
මදකට නැවතෙමින්
ආපසු හැරී බැලු කල්
ආ මග කෙටි බැවුත්
යා යුතු මග දුර බැවුත්
දුටුවා සුසුම් හෙළමින්,
තවමත් නැවතී
අන් අය මා පසු කරමින්
ඉදිරියටම යන සැටි
බලාගෙන හිටියත්
මට මහන්සී දැන්,
"බාධක පරයමින්
නොනවතී ඉදිරියට
යන්නට සිතට දිරි ගන්"
කීවත් මා මිතුරන්
නැවත අරඹන්නට ගමන්
මට ශක්තියක් නෑ දැන්,
සමහරෙක් මා පසු කරමින්
සමච්චලයට හිනැහෙමින්
"ආන් දුබලයක්!"
ඇසුනත් එවදන්
නෑසුනා ක් මෙන්
තවමත් එතනමයි මං,
දිගු වැඩි නොවෙද මේ මග?
අවසන කරා යන්නෝ තුටු වෙත්ද?
අවසන යනු ඇරඹුමම බව
ඔවුහු නොදත්ද?
කම්මැලියෙකුව මග නැවතුනු
මම නරුමයෙක්ද?
ගල් බොරළු මාවත් මතින්
වැටි වැටි නැගිටිමින්
ඇවිද ආවත් මං,
මදකට නැවතෙමින්
ආපසු හැරී බැලු කල්
ආ මග කෙටි බැවුත්
යා යුතු මග දුර බැවුත්
දුටුවා සුසුම් හෙළමින්,
තවමත් නැවතී
අන් අය මා පසු කරමින්
ඉදිරියටම යන සැටි
බලාගෙන හිටියත්
මට මහන්සී දැන්,
"බාධක පරයමින්
නොනවතී ඉදිරියට
යන්නට සිතට දිරි ගන්"
කීවත් මා මිතුරන්
නැවත අරඹන්නට ගමන්
මට ශක්තියක් නෑ දැන්,
සමහරෙක් මා පසු කරමින්
සමච්චලයට හිනැහෙමින්
"ආන් දුබලයක්!"
ඇසුනත් එවදන්
නෑසුනා ක් මෙන්
තවමත් එතනමයි මං,
දිගු වැඩි නොවෙද මේ මග?
අවසන කරා යන්නෝ තුටු වෙත්ද?
අවසන යනු ඇරඹුමම බව
ඔවුහු නොදත්ද?
කම්මැලියෙකුව මග නැවතුනු
මම නරුමයෙක්ද?
